نابود شدن برند ارج نه ربطی به برجام دارد و نه پسابرجام. شرکت ارج از سال ۸۶ ورشکسته شده است. تا قبل از سال ۹۲ هفتاد درصد از پرسنل شرکت اخراج شدند.
در روزهای اخیر برخی رسانه‌ها، خبری مبنی بر تعطیلی کارخانه «ارج» منتشر کردند. همین خبر بهانه‌ای برای رسانه‌های وابسته به نهادهای خاص و دلواپس شد جهت حمله و تخریب دولت روحانی و همچنین برجام.
به گزارش آفتاب، این رسانه‌ها با انتشار گزارش‌های تحلیلی و گفت‌‌وگو با برخی چهره‌‌های مخالف دولت روحانی؛ سعی کردند افکار عمومی را به‌گونه‌ای جهت‌دهی کنند که تعطیل‌شدن کارخانه “ارج” و بیکاری کارگران را نتیجه سیاست‌ها و عملکرد دولت روحانی و مذاکرات هسته‌ای بدانند. نکته جالب‌توجه اینکه این رسانه‌ها در زمان دولت احمدینژاد که کارخانه‌ها یکی پس از دیگری تعطیل و کارگران بیکار یا اخراج می‌شدند، نه تنها سکوت بلکه از عملکرد دولت محبوبشان دفاع هم می‌کردند. حالا همین رسانه‌ها و افراد، بدون هیچ‌گونه اشاره‌ای به تاثیر سیاست‌های مخرب دولت احمدینژاد بر کشور که بنا به گفته کارشناسان، آثار آن تا سالیان درازی گریبان‌گیر وضعیت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و … کشور خواهد بود، تعطیل‌شدن یک کارخانه و بیکاری کارگران آن را نتیجه عملکرد دولت روحانی و برجام معرفی می‌کنند.
به گزارش آفتاب، طبق اسناد زیر که از صورت‌های مالی شرکت ارج استخراج شده، این شرکت از سال ۸۴ زیان‌ده بوده و از سال ۸۶ ورشکسته محسوب می‌شود. یعنی عملا ۱۰ سال است که این شرکت ورشکسته شده است.
براساس گزارش اقتصادآنلاین، نابود‌شدن برند ارج نه ربطی به برجام دارد و نه پسابرجام بلکه حاصل مدیریت معجره هزاره سوم است. سرکوب نرخ ارز در آخر دوره خاتمی و در دوره مدیریت احمدینژاد که سبب افزایش شدید واردات و ارزان شدن محصولات خارجی نسبت به محصولات داخلی شد، نه تنها ارج که بسیاری از صنایع داخلی را ورشکسته کرد. در ادبیات اقتصادی به این پدیده صنعتی‌زدایی (deindustrialization) گفته می‌شود که احمدینژاد به نحو فاجعه‌باری آن را در ایران عملی کرد.
شرکت ارج سال ۸۷ با تصمیم هیات پذیرش به دلیل زیان انباشه از بورس اخراج شد یعنی این شرکت از همان سال‌ها عملا تعطیل بود. پرسنل این شرکت در سال ۸۴ (شروع ریاست جمهوری احمدینژاد) ۱۰۳۰ نفر بود که در سال ۹۲ (پایان ریاست جمهوری احمدینژاد) به ۳۰۶ نفر کاهش یافت، یعنی ۷۰ درصد کارکنان شرکت اخراج شده و شرکت عملا تعطیل بوده است.
در مجمع عمومی سالیانه ارج در سال ۸۹، سهامداران تصویب کردند که کارخانه به قزوین منتقل شود و محل فعلی به فروش برسد. نباید از یاد برد که مصادره ارج در سال‌های اول انقلاب، هر چند باعث افت شدید کارایی این شرکت شده بود و با مدیریت دولتی امکان کمر راست کردن نداشت اما دلیل اصلی ورشکستگی برند بزرگی مانند ارج نبود، بلکه سرکوب ارزی باعث ورشکستگی ارج شد.قانون اخذ مالیات از افزایش سرمایه ناشی از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها باعث شده بسیاری از شرکت‌ها نظیر ارج که در سالیان گذشته مداوم زیان‌ده بوده‌اند نتوانند با اصلاح ساختار مالی خود از افشا شدن ورشکستگی‌شان جلوگیری کنند!
با این حال، مطمئناً دلواپسان و مخالفان سرسخت دولت بازهم از تلاش و اقدامات غیراخلاقی خود برای تخریب دولت یازدهم و برجام عقب‌نشینی نخواهند کرد. زیرا آن‌ها آرزوی تک‌دوره‌ای‌شدن دولت روحانی و البته توقف اجرای برجام را دارند. واضح است که آن‌ها خودشان هم می‌دانند که ماجرا چیست و علت اصلی مشکلات فعلی کشور هم چه است اما خود را به آن راه می‌زنند؛ چون دولت روحانی، دولت محبوب و مطلوب جناح آن‌ها نیست. البته ناگفته نماند که هیچ کسی از تعطیل‌شدن یک کارخانه و بیکاری حتی یک کارگر نه تنها راضی نیست بلکه باید از مسئولان هم پرسید که چرا چنین شده است. اما اینکه یک گروه با وارونه‌نمایی حقایق و واقعیت‌ها، فکر می‌کنند می‌توانند به اهداف جناحی و سیاسی خود برسند هم نه کاری اخلاقی است و با توجه به فهم و آگاهی مردم، نه آرزویی قابل دست‌یابی.
