حسن دشتی / روزنامه نگار
” نه جنگ خواهد شد و نه مذاکره می کنیم ” ، معنی و مفهوم این عبارت یعنی
، ادامه برزخ چهل ساله تحت سایه ایدئولوژی گرایی ، و ادامه همان روش نخ نمای مبارزه با استکبار جهانی .
مردم ایران با انقلاب سال ۵۷ در پی کسب آزادی های مشروع ، توسعه ، پیشرفت کشور و رفاه اجتماعی بودند و نهایت تلاش خود را نیز در این راه صرف اهداف فوق نمودند ، ولی آنچه نصیب شان شد ، حکومتی با ایده های ایدئولوژی گرایانه و تمامیت خواه بود ، که تمام منافع ملی طی چهل سال گذشته مصروف همین حکومت شده و اوضاع کشور همواره رو به وخامت بوده است . گر چه حکومت اسلامی همچنان ادعای اقتدارگرایی دارد ، اما هیچ شاخصه ای جهانی بیانگر وجود چنین اقتداری نیست ، جز توجه بیش از حد حکومت در بعد نظامی و امنیتی .
ایدئولوژی ” اسلام استکبار ستیز ” ، در چهار دهه گذشته آنچنان بر تفکرات حاکمیت تاثیر داشته است که فرصت سوزی ها یکی پس از دیگری بوقوع پیوسته و تنور تنش با جهان ، که یکی از اهداف عمده ایدئولوژی گرایان افراطی می باشد ، داغ نگه داشته شده است . وقتی تفکرات ایدئولوژی گرایانه بر حاکمیت کشوری غلبه پیدا کند ، یقینا تصمیمات اساسی کشور از روی عقلانیت نخواهد بود و شالوده تصمیمات بر پایه همان ایدئولوژی ، که امیال نفسانی حکام را برآورده ساخته ، شکل می گیرد و در چنین شرایطی آنکه آسیب جدی خواهد دید ، منافع ملی و مصالح کشور است .
فرجام حکومت های ایدئولوژی گرا مسئله پنهانی نیست که مسئولان کشور از آن بی خبر و بی اطلاع باشد . حاکمیت نیک می داند سر انجام همه حکومت های ایدئولوژیکی ، هم نابودی خود حکومت ها بوده و به طبع آن نابودی کشور را به دنبال داشته است ، اما یقینا مست قدرت بودن
، توان تفکر عقلانی را از مسئولین باز می ستاند ، که با علم به ویرانگر بودن حکومت ایدئولوژی گرا ، همچنان بر ادامه چنین وضعی رضایت دارند.
فرجام حکومت هایی چون نازیسم در آلمان ، فاشیسم در ایتالیا و کمونیسم در شوروی سابق بایستی درس عبرتی برای حکامی باشد که تفکر ایدئولوژی گرایی را دنبال می کنند . باید توجه داشت ، برخی رهآورد حکومت کمونیسم شوروی سابق را ، زمانی که دخترکان ۱۴ ساله شوروی سابق و اروپای شرقی در کشورهای غربی بخاطر سیر کردن شکم شان تن فروشی می کردند ، سران کمونیست فقط به فکر پیشبرد اهداف ایدئولوژیکی خود بوده و میلیاردها دلار صرف پیمان هایی چون ورشو می کردند و تمام منافع کشورشان را بر پایه ایدئولوژی خود هزینه می کردند .
ایدئولوژی ” اسلام استکبار ستیز ” نه آموزه دینی ما بوده و نه از اهداف اولیه انقلاب اسلامی . بلکه تامین کننده اهداف تمامیت خواهانه افراطیونی که تحت سایه چنین ایدئولوژی مخرب ، چهل سال بر تمام ارکان نظام چنگ انداخته و ادامه چیره گی خود را در ادامه همان مسیر می دانند و جهت حفظ آن یقینا هر هزینه ای را به کشور تحمیل خواهند کرد .
کشور شرایط بدی را از حیث سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و رفاه اجتماعی سپری می کند و در چنین شرایطی بایستی تصمیمات اساسی کشور بر پایه عقلانیت شکل بگیرد و از اعمالی که منافع ملی را تهدید می کنند ، پرهیز کرد و در جایی که ایدئولوژی سرآمد تصمیمات باشد ، صد البته امکان بروز و ظهور عقلانیت وجود نخواهد داشت ، پس می بایست جهت برون رفت از وضع موجود ، نگاه ایدئولوژی گرایی و تمامیت خواهی را فروبست .
