مصطفی داننده : روز گذشته علی لاریجانی در پاسخ به دلواپسی حمید رسایی در مورد برجام و آینده آن به نکته مهمی اشاره کرد که نمی‌توان به سادگی از آن گذشت. لاریجانی در پاسخ به نماینده تهران گفت: « من به شما می گویم که نباید همه چیز را سیاه نشان دهیم. یکی از مهم ترین کارهایی که در برجام انجام شد بستن پرونده ( پی . ام . دی) بود که مساله کوچکی نبود. یکی دیگر از دستاوردهای برجام بسته شدن قطعنامه ۱۹۲۹ است که دستاورد بزرگی است. »
سیاه نمایی که لاریجانی به آن اشاره کرد، استراتژی تازه دلواپسان به ویژه نمایندگان مخالف برجام در مجلس است. آنها بعد از عدم موفقیت در رسیدن به کرسی‌های سبز پارلمان به ویژه در شهر تهران در تلاش هستند تا به هر شکل ممکن تا پایان مجلس نهم و انتخابات ریاست جمهوری سال آینده، برجام را ناکارآمد نشان دهند.
این افراد در تلاش‌اند تا دولت روحانی را دولت ناکارآمد و ناموفق در زمینه اقتصادی نشان دهند. منتقدین برجام بهتر از هرکسی می‌دانند که دستاوردهای این توافق به سرعت محقق نمی‌شود و طی شدن مسیر توافق هسته‌ای طول می‌کشد. بر همین اساس آنها سعی می‌کنند با علم به این معنا به مردم القا کنند که برجام هیچ دستاوردی ندارد. آنها می‌گویند حالا که برجام محقق شده چرا گرانی حل نشده است؟ چرا قیمت دلار پایین نیامده است؟ چرا تورم کاهش پیدا نکرده است؟ و …
دلواپسان با این سخنان به دنبال سیاه نمایی و ناامید کردن مردم هستند. برجام در اولین گام امید را در مردم ایران زنده کرد و باعث شد مردم به آینده امیدوار شوند. دلواپسان درست همین امید را هدف قرار داده‌اند و می‌خواهند امید مردم در مورد برجام را ناامید کنند.
در مقابل این استراتژی، دولت و طرفداران برجام به ویژه بعد از تشکیل مجلس دهم باید تلاش کنند با مردم سخن بگویند و آنها را در روند اجرای برجام قرار دهند. برشمردن دستاوردهای برجام برای مردم و نشان دادن نکات مثبت برجام بر روی زندگی مردم می‌تواند استراتژی‌های دلواپسان را خنثی کند.
سال ۹۵، سال تقابل موافقان و مخالفان برجام است و قطعا نتیاج مثبت یا منفی توافق هسته‌ای نقش پررنگی در تصمیم مردم در خرداد ۹۶ و انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم دارد. اگر برجام به درستی مسیر خود را طی کند، روحانی می‌تواند امید داشته باشد که از طوفان دلواپسان عبور کند و برای بار دوم بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند. آینده روحانی و موافقان و مخالفان او با برجام گره خورده است.
