حمله به سفارت و کنسول گری عربستان در تهران و مشهد و پیامدهای آن نشان داد وزیر خارجه بودن در ایران یکی از دشوار‌ترین کارهای دنیاست.
قطعا دستگاه دیپلماسی کشور بعد از شنیدن خبر اعدام شیخ نمر، در حال برنامه ریزی برای چگونگی واکنش ایران در قبال این حرکت غیر انسانی آل سعود بوده است.
ظریف و همکارانش قطعا استراتژی محکومیت بین‌المللی عربستان را در دستور کار خود قرار داده بودند و می‌خواستند با رایزنی‌های سیاسی، منطقه‌ای و جهانی آل‌سعود را محکوم و یک انزوای جهانی را علیه عربستان سعودی ایجاد کنند.
چقدر خوب است که ما جای ظریف نیستیم!
ظریف و دوستانش در حال فعالیت دیپلماتیک بودند که خبر حمله به کنسول‌گری و سفارت عربستان به تمام جهان مخابره شد تا خودسری جای دیپلماسی را بگیرد. شاید وزیر امور خارجه فکرش را هم نمی‌کرد که به همین راحتی عده‌ای با آتش زدن سفارت عربستان مسیر ایران را در این ماجرا عوض کردند.
ایران در حالی که می‌توانست از این ماجرا بهترین استفاده را کند و حالا باید پاسخ‌گوی اشتباهات کسانی باشد که دیپلماسی را به کف خیابان آوردند. در هیچ جای دنیا اعتراضات خیابانی به یک مسئله امنیت ملی تبدیل نمی‌شود و برای کشور هزینه ایجاد نمی‌کند. اما این روزها شاهد هستیم رفتار عده‌ای خودسر باعث شده رابطه برخی از کشورهای همسایه با ایران قطع شود و همچنین مجامع جهانی ایران را به خاطر عدم تامین امنیت سفارت‌های خارجی در پایتخت محکوم کنند.
این معنا درست در مسئله فرهنگ هم قابل مشاهده است. وزارت فرهنگ و ارشاد به یک فیلم اجازه نمایش و یا به یک کنسرت اجازه اجرا می‌دهد و مردم هزینه می‌کنند و بلیت می‌خرند اما عده‌ای بر اساس سلیقه شخصی خود به صحنه می‌آیند، کنسرت تعطیل می‌کنند و فیلم پایین می‌کشند و اجازه نمی‌دهند قانون اجرا شود.
شما فکر می‌کنید وزارت ارشاد چگونه می‌تواند با وجود این افراد مسائل فرهنگی کشور را مدیریت کند. سوال بسیاری از اهالی هنر در این سال‌ها این مسئله است که آیا مسئول فرهنگ در کشور وزارت ارشاد است یا آقایان معروف به خودسر (که البته خودسر نیستند) ؟
دولت، قوه قضائیه، نیروهای انتظامی و دیگر نهادی مربوط باید فکری به حال این رفتار کنند و اجازه ندهند برخی تصمیم گیری‌های غلط مسیر درست جمهوری اسلامی را تغییر دهد.
جمهوری اسلامی نباید هزینه افرادی را بدهد که تصمیم می‌گیرند روزی سفارت عربستان را آتش بزنند و روز دیگر سفارت انگلستان را اشغال کنند. اگر این افراد اجازه بدهند مسئولان مربوط به سیاست خارجی و فرهنگی به خوبی مسائل را مدیریت و گفتمان جمهوری اسلامی را نهادینه می‌کنند.
این روزها بسیاری از مسئولان خوشحال هستند که جای وزیر خارجه و یا وزیر فرهنگ نیستند که سیاست وزارتشان در کف خیابان‌ها تعیین شود. امروز عربستان باید محکوم ماجرای اعدام شیخ نمر بود نه اینکه ایران محکوم به ناتوانی در تامین سفارت‌های خارجی در ایران شود.
عصر ایران؛ مصطفی داننده
