اعتماد نوشت: دو سال بعد از ترک پاستور، اعضای «جبهه یکتا» که شهرتش به گردهمایی وزرا و اعضای کابینه احمدی‌نژاد در آن است، هم هوای «بهارستان» دارند و هم در خاطره «پاستور» باقی مانده‌اند.
هم دسته دسته وارد صف رقابت انتخاباتی شده‌اند و هم ژست اجرایی خود را رها نمی‌کنند. آنها دیگر وزیر نیستند، اما هنوز برای دولت نسخه می‌پیچند. وزرای دولت احمدی‌نژاد، می‌خواهند به دولت روحانی برنامه بدهند. وزرای دولتی که خود برنامه پنجم توسعه را با ١٠ ماه تاخیر تقدیم مجلس کرد و هیچگاه تدوین آیین‌نامه‌های اجرایی آن را به پایان نبرد، حالا کمر همت بسته‌اند تا قبل از دولت مستقر «برنامه ششم توسعه پیشنهادی» خود را تقدیم کنند.
بهانه‌شان تا اینجا نگرانی از «تفکر لیبرالی» است. همان تفکری که ١٠ سال پیش رییس سابق‌شان، احمدی‌نژاد می‌گفت در برنامه چهارم توسعه موج می‌زند. چیزی که بهانه‌ای شد برای شانه خالی کردن از زیر بار اجرای آن. آن روزها رییس دولت نهم این امید را داشت که با ماندن در پاستور، خودش برنامه بعدی را بنویسد و اجرا کند. این روزها اما یاران و مدیران او چیز دیگری می‌خواهند؛ تغییر ریل سیاست‌های دولت. تغییر به سمت همان مسیری که بین سال‌های ٨۴ تا ٩٢ وجود داشت. خبر تهیه پیش‌نویس برنامه ششم توسعه را لطف‌الله فروزنده اعلام کرده است؛ معاون احمدی‌نژاد در دولت دهم و عضو هیات موسس جبهه یکتا؛ جبهه‌ای که شهرتش به جمع شدن اعضای کابینه احمدی‌نژاد در آن است. پیش‌نویس پیشنهادی برنامه ششم در همین مجموعه تهیه شده است. این اما برای یاران و مدیران دیروز احمدی‌نژاد کافی نیست؛ آنها می‌خواهند این پیش‌نویس را تقدیم مجلس و دولت هم بکنند.
جبهه یکتا اعلام کرده که می‌خواهد برنامه ششم توسعه خود را «به‌زودی» منتشر کند. دولت روحانی اما پیش‌تر هم از این دست پیشنهادات داشت؛ مهم‌ترینش شاید همان «فکت شیت پیشنهادی» منتقدان مذاکرات هسته‌ای در مجلس بود. درست در روزهایی که خورشید امید بر افق مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای ١+۵ در وین می‌تابید، منتقدان هسته‌ای مجلس متنی را ناظر به تفاهم لوزان منتشر کردند که نام «فکت‌شیت پیشنهادی» بر آن نهاده شده بود. در واقع صورتجلسه‌ای برای مذاکراتی که در آن حضور نداشتند. همان متن اما چند هفته‌ای بعد تبدیل به یکی از استنادات اصلی آنها برای حمله‌های گاه‌و‌بی‌گاه به برجام شد. حالا شش ماه بعد از آن «فکت‌شیت پیشنهادی»، «برنامه ششم پیشنهادی» هم از راه می‌رسد. باز هم توسط منتقدان دولت و باز هم با اعلام نگرانی از سیاست‌های دولت. شباهت‌ها بین این «پیشنهادات» اما بیش از اینها می‌تواند باشد؛ شش ماه پیش وقتی «دلواپسان» مجلس «فکت‌شیت پیشنهادی» خود را نوشتند تنها تاکیدشان این بود که دولت باید به همان نتایج مکتوب شده توسط آنها در مذاکرات برسد و هر نتیجه دیگری برای آنها غیر قابل قبول است. در عمل هم البته این را اجرا کردند، هر چند تلاش‌شان راه به جایی نبرد. حالا هم تنظیم «احکام پیشنهادی» برای برنامه ششم توسعه می‌تواند مانیفستی باشد برای انتقادهای آینده از آنچه دولت در قالب لایحه تقدیم خواهد کرد؛ چه در مرحله تصویب در بهارستان و چه در مرحله اجرا به‌صورت قانون.
