مدل ها، یکی از کاربردی ترین ابزارهای سیاسی برای طرح ریزی استراتژی، سازماندهی و پیروزی در انتخابات هستند. مدل ها به ما کمک می کنند تا در رقابت سیاسی با استراتژی برتر و تبلیغات موفق تری عمل کنیم. هر اندازه مدل طرح ریزی شده توانایی بیشتری در تبیین شرایط موجود داشته باشد امکان پیروزی را بیشتر می کند. همانطور که مدل پیش رو نشان می دهد ۱۲ عامل (متغیر) اصلی بر نتایج انتخابات تاثیر میگذارد که هر کدام میتواند نتایج مجلس را تغییر دهد. متغیرهای مدل مذکور را میتوان به چهار دسته عوامل سیاسی، جامعه شناختی، روانشناختی و حقوقی تقسیم کرد.
۱- عوامل سیاسی عبارتند از نتایج نهایی مذاکرات با غرب، تجدید آرایش کابینه دولت، عملکرد دولت در قبال مسائل داخلی، عملکرد مجلس نهم، فضای انتخاباتی (تک قطبی، دو قطبی یا چند قطبی)، ائتلافها و کارزارهای انتخاباتی.
۲- عوامل حقوقی مانند احراز یا عدم احراز صلاحیت نامزدها و قوانین جدید مجلس نهم در مورد انتخابات.
۳- عوامل روانشناختی و اجتماعی شامل الگوی رأی دهی ایرانی، حافظه و تجربه رأی دهندگان در آخرین انتخابات.
۴- عوامل جامعه شناختی مانند میزان مشارکت اجتماعی افراد است. همانگونه که مدل نشان میدهد در نهایت مهم ترین متغیر تاثیر گذار بر نتایج انتخابات میزان مشارکت اجتماعی – سیاسی مردم در انتخابات است.
نتایج مذاکرات و سیاست داخلی
وجود بحران های بین المللی طولانی مدت، تاثیر مهمی بر افکار عمومی دارد. توانایی یا عدم توانایی دولت در حل چنین بحرانهایی از عوامل تعیینکننده بر مشارکت افراد در انتخابات و ترجیحات رأی دهی آنها ست. موفقیت دولت در به سرانجام رساندن برجام نقش مهمی در توانمندی دولت در حل بحران بین المللی مذکور داشته است اما نباید فراموش شود که نتایج موفقیت مذاکرات با غرب اگر منتهی به بهبود وضعیت اقتصادی و سیاسی داخلی نشود ممکن است در نظر بخشی از رأی دهندگان ارزش چندانی نداشته باشد. به آن دلیل که مهم ترین پیروزی ها در عرصه سیاست خارجی اگر منجر به حل مسائل داخلی نشود اهمیت چندانی برای رأی دهندگان در پی ندارد. برای نمونه، دولت بوش پدر به رغم پیروزی در جنگ خلیج فارس و افزایش بی سابقه محبوبیتش، به دلیل تاخیر و ناکامی در چرخش از سیاست خارجی به سیاست داخلی انتخابات ۱۹۹۲ را به رقیب خود بیل کلینتون واگذار کرد. کارشناسان این شکست را چنین توجیه کردند که «در حالیکه مردم در آستانه انتخابات نگران مسائل داخلی بودند دولت بیش از حد درگیر سیاست خارجی بود.» به طور کلی، مسائل داخلی به دو دسته مسائل اقتصادی و مسائل سیاسی تقسیم می شود؛ در عرصه مسائل اقتصادی توجه به شاخص فلاکت – میزان بیکاری بههمراه میزان تورم- نقش مهمی در نتایج انتخابات مجلس دارد. در صورتی که در جامعه شاخص فلاکت بالا باشد، نامزدهای منتقدِ دولت شانس بیشتری برای پیروزی در مجلس خواهند داشت. در مورد مسائل سیاسی نیز میزان آزادی احزاب، مطبوعات و توانایی دولت در پاسخگویی به مطالبات سیاسی اقشار و گروههای مختلف مورد توجه است.
تجدید آرایش کابینه دولت
با نزدیک شدن به انتخابات، دولتها آرایش جدیدی به خود میگیرند و اقدامات جدیدی انجام میدهند تا انتخاباتی که صورت می گیرد از هر سنخ سالم باشد و در کارنامه دولت مذکور سوابق درخشانی در مورد سلامت انتخابات درج شود. از جمله این اقدامات بازسازی در کارگزاران دولت است. برای نمونه برخی از مسئولین دولتی که همسو با سیاست های دولت نیستند کنار گذاشته میشوند. همانطور که دولت یازدهم اخیرا دو استاندار قزوین و سمنان را برکنار کرد. این تجدید آرایش بر عملکرد دولت در زمینه مسائل داخلی به ویژه مسائل سیاسی تاثیر میگذارد و از این طریق بر میزان مشارکت مردم و نتایج انتخابات اثر گذار می شود.
احراز صلاحیت نامزدها
از عوامل مهم تاثیر گذار دیگر موضوع احراز صلاحیت نامزدهای انتخاباتی است که این امر به نوبه خود بر فضای انتخابات، ائتلاف احزاب، نامزدهای انتخاباتی و در نهایت بر کمپین های انتخاباتی تاثیر میگذارد. در نتیجه مجموع این تاثیرات، میزان مشارکت اجتماعی – سیاسی شهروندان و نتایج انتخابات را رقم می زند. احراز صلاحیت یا عدم احراز صلاحیت ها در سطح وسیع عامل تعیین کننده است. تجربه نشان داده در صورت احراز صلاحیت غالب نامزدهای مختلف احزاب سیاسی، فضای انتخابات چند قطبی خواهد بود. در صورت عدم احراز صلاحیت گسترده نامزدهای احزاب مختلف، فضای انتخاباتی دو قطبی شکل خواهد گرفت.
کارزارهای انتخاباتی
سبک کارزار انتخاباتی احزاب مختلف
نقش مهمی در مشارکت افراد دارد. وجود استراتژی، سازماندهی قوی و کارآمد کارزار انتخاباتی و همچنین برخورداری کمپین ها از چهره های سیاسی شناخته شده و معتبر به عنوان نامزد انتخاباتی در روزهای منتهی به انتخابات می تواند معادله نتایج را به نفع احزاب مختلف تغییر دهد. کارزارهای انتخاباتی بیشترین تأثیر را بر جلب رأی دهندگان سرگردان دارد. جوانان و زنان دو گروه مهمی هستند که رأی دهندگان سرگردان را شکل می دهند بنابراین یکی از اهداف تبلیغاتی کمپین های انتخاباتی همین دو گروه است.
عملکرد مجلس نهم
عملکرد هر مجلس بر نتایج انتخابات بعدی خود تاثیر گذاشته است. قوانینی که مجالس تصویب کردهاند و نگرش مردم از سودمندی یا عدم سودمندی آنها در فرآیند تصمیم گیری رأی دهندگان نقش دارد. عملکرد مجلس نهم در قبال دولت نیز اهمیت زیادی دارد و همراهی یا عدم همراهی مجلس با دولت در تصمیم گیری رأی دهندگان تأثیر گذار است. در میان تمام انتخابات های مجلس پیشین، نگرش مردم به مجلس پنجم و عملکرد آن در قبال دولت وقت تأثیر مهمی بر نتایج انتخابات مجلس ششم داشته است. در آن زمان حداقل در نظر رأی دهندگان، عدم همراهی مجلس پنجم با دولت ترجیحات رأی دهندگان را به تغییر ترکیب مجلس سوق داد. رابطه میان مجلس و دولت و تاثیرات آن بر نتایج انتخابات را می توان با توجه به نظریه «بازی ها» بررسی کرد. طبق این نظریه پس از روی کار آمدن دولت ناهمسو با مجلس، میان آن دو بازی های سیاسی روی می دهد که هر کدام بتواند نقش مناسب تری را در صحنه سیاسی ایفا کند در نظر افکار عمومی، نماینده واقعی و حامی مردم شناخته میشود. در نتیجه چنین عملکردی، رأی دهندگان در انتخابات دور جدید مجلس به نمایندگان نزدیک تر به دولت رأی می دهند تا از این طریق مجلسی همسو با دولت روی کار بیاید.
رفتار انتخاباتی
الگوی رأی دهنده ایرانی از متغیرهای پیچیده ای است که در ایران جای بررسی زیادی دارد. اما به طور کلی، رأی دهنده ایرانی را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:
۱- آنهایی که رأی ثابت بر اساس گرایش سیاسی یا مذهبی خاص دارند.
۲- آنهایی که رأی دهنده سرگردانند و در لحظات پایانی تصمیم خود را می گیرند. گروه دوم که اکثریت رأی دهندگان را تشکیل می دهند شامل رأیدهندگان مستقل و رأی دهندگان سیال می شوند که تأثیر مهمی بر نتایج انتخابات دارند. وجود همین رأی دهندگان سرگردان است که نتایج انتخابات در ایران را غیر قابل پیش بینی کرده است. همچنین تجربه و حافظه رأی دهندگان از آخرین مشارکتشان در انتخابات مجلس از عوامل دیگری است که بر مشارکت جدید رأی دهندگان تأثیر می گذارد. وجود رضایت یا عدم رضایت از مشارکت پیشین عامل این تأثیرگذاری است.
رسانه ها
رسانه ها نیز همیشه در همه انتخابات ها از راه پژواک اخبار و گزارش ها و تفسیر آنها بر روند انتخابات تأثیر گذاشته اند. رسانه ها را از سویی می توان به رسانههای داخلی و خارجی شامل صدا و سیما و ماهوارهها تقسیم کرد. از سوی دیگر می توان رسانهها را با توجه به نوشتاری و مجازی بودن در نظر گرفت. با توجه به دستهبندی های متفاوت هر یک از انواع رسانه ها بر اقشار خاصی تأثیر گذارند. برای نمونه در شهرهای کوچک و میان طبقات پایین صدا و سیما، در بخشهایی از کلانشهرها و طبقات متوسط ماهوارهها، به لحاظ سنی در میان جوانان اینترنت و شبکه های اجتماعی و در میان پارتیزان های حزبی یعنی کسانی که به حزب خاصی تعهد حزبی بالایی دارند روزنامه ها و مجلات عوامل تعیین کننده هستند.
مشارکت اجتماعی و سیاسی
در میان همه متغیر های مدل بالا مهم ترین متغیر میزان مشارکت اجتماعی – سیاسی شهروندان است. مشارکت شهروندان در حوزه اجتماعی به معنای حضور و فعالیت خانواده ها، گروه همسالان، هیئت های مذهبی و نهادهای مدنی است. مشارکت اجتماعی این افراد و گروهها بیشترین میزان تعیین کنندگی را بر مشارکت سیاسی افراد دارد. پژوهش ها و تجارب نشان میدهد که غالب رأی دهندگان (به ویژه در انتخابات مجلس و در شهرهای کوچک که جنبه محلی دارد) تحت تأثیر عوامل خرد همچون هویت خانوادگی، هویت قومی و گروه همسالان رأی خود را به نامزد مورد نظر داده اند، اما در سطح کلان، متغیرهای جنسیت و سن در خور توجهند. پژوهش ها نشان می دهد که اگرچه الگوی رأی دهی زنان بیشتر تابع مردان است اما امروزه زنان استقلال بیشتری در رأی دادن از خود نشان می دهند. در مورد جوانان نیز به دلیل تحصیلات بالاتر نسبت به والدین خود، تأثیر گذاری بیشتری بر اعضای خانواده در مقایسه با گذشته دیده می شود. تجارب گذشته نشان داده در صورت مشارکت متوسط به پایین، احزاب اصولگرا که دارای سازماندهی بالا و رأی پارتیزانی مشخصی هستند موفق ترند. در صورت مشارکت متوسط به بالا، احزاب تحول خواه و نامزدهای انتخاباتی چالش گر احتمال بیشتری برای پیروزی دارند. البته همچون هر انتخاباتی در کنار تمامی متغیرهای بالا، عوامل غیر قابل پیش بینی و شانس بر نتایج انتخابات پیش رو تاثیرگذار است.