عملکرد دو گانه با موضوعات و رخدادها سبب از بین رفتن اعتماد مردم به روحانیت شده است و نمونه های زیاد برای اثبات این ادعا وجود دارد که ذیلا به مورد آن اشاره میشود .
چندی پیش در فضای مجازی کلیپی از جشن ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها در حضور شهردار تهران منتشر شد، که در آن چند دختر بچه نابالغ حرکات موزون انجام می‌دادند، و در پی آن شاهد شانتاژ خبری این اتفاق و بزرگنمایی اعجاب آور آن توسط برخی سایت‌ها و خبرگزاری‌های وابسته به نهادهای ذی قدرتِ غیر پاسخگو بودیم. این شانتاژ موجب شد که در مقابل آن شاهد موضع قاطع، صریح و بی درنگ جمعی از بزرگان دین، چند تن از مراجع بزرگوار تقلید، عده‌ای از ائمه جمعه و گروهی از مسوولان به‌ویژه مسوولان قضایی بودیم.
اما برای نگارنده که خود در کسوت روحانیت است و شاهد واکنش منفی مردم در کوچه و بازار و حتی فضای مجازی نسبت به این مواضع و عملکرد دوگانه نسبت به موارد متعدد مشابه در سالهای پیش بود، سوالی مطرح است:
براستی چرا مراجع تقلید و بزرگان و مسوولانی که بدون فوت وقت در واکنش به رقص چند دختربچه در مقابل شهردار تهران فریاد وا اسلاما سردادند، پس ازگذشت بیش از بیست روز از پخش سریال پایتخت با اسپانسری موسسه‌ی اوج (وابسته به یک نهاد نظامی) که در آن مدل‌های مختلف رقص و موسیقی را آنهم نه در یک جلسه‌ی محدود و نه در فضای مجازی، که در صداوسیمای ملی به تصویر کشیده، هنوز لب به سخن نگشوده‌اند؟!
این موضع گیری دوگانه و یک بام و دو هوا، یعنی یک جای کار اشکال دارد و هدف به طرز شگفت انگیزی توجیه‌گر وسیله شده است. و در سایه‌ی چنین سیاستی است که اعتماد رفته رفته می‌سوزد.
(نکته‌ی جالب و البته مضحک ماجرا اینست که پس از پخش هر قسمت از این سریال در صداوسیما که با رقص‌های متنوعی همراه بود، در تکرار پخش آن در روز بعد، بخش‌هایی از رقص‌های پخش شده در شب، سانسور و حذف می‌شد!)
پس روحانیت به ویژه روحانیون حکومتی و تریبوندار و مراجع بزرگوار تقلید می‌بایست ریشه‌ی بی اعتمادی یا کاهش اعتماد نسبت به این نهاد ذی اثر را در عملکرد دوگانه‌ی خود بجویند نه پروپاگاندای دشمنان! عملکردی دوگانه که مردم هردو را می‌بینند اما انصاف در مواضع را نمی‌یابند!
این مقایسه‌ی عملکرد، مشتی است نمونه‌ی خروار و دردی است که علاجِ عاجل می‌طلبد.
