سالهای متمادی است که مردم ایران منتظر تغییر روش در رسانه ملی و از انحصار در آمدن آن هستند . با تغییر هر یک از روسای آن سازمان ، این ذهنیت در مردم بوجود می آید که شاید رئیس جدید با نصب العین قرار دادن خواست ملت ، رویه گذشته را ابطال و برای آشتی با مخاطب طرحی نو دراندازد . تغییر زود هنگام رئیس پیشین ، نوید پایان انحصارگرایی در آن رسانه را تقویت می کرد . همچنین دعوت از سید حسن خمینی در برنامه ” نگاه یک ” از شبکه اول سیما ، آرزوهای چندین ساله مردم نجیب ایران جهت برچیده شدن بساط تک صدایی در صدا و سیما به واقعیت نزدیک شد . اما انتظار بهبودی و داشتن رسانه چند صدایی فقط یکروز دوام داشت ، چرا که برنامه ” بدون تحریف ” شبکه سه ، با مجری گری یکی از تخریب گران افراطی بیت امام (ره) و یاران صدیق انقلاب با ادبیات سخیف که از ویژگی های افراطیون پایداری هاست ، خط بطلان بر آمال و آرزوهای مردمی که فقط خواستار رسانه واقعا ملی هستند ، کشید . برنامه فوق فرصت مغتنمی بود برای افرادی که همواره از منافع ملی به نفع منافع سیاسی خود و همفکرانشان سواستفاده می کنند . البته روش جاری در نشریاتی که از بیت المال ارتزاق می کنند و در جهت عکس خواست مردم حرکت می کنند ، امری عادی شده ، اما جاری ساختن این روش در رسانه به اصطلاح ملی جای بسی تامل دارد ، کمااینکه این رویه در گذشته نیز بوده است و چون این سازمان عریض و طویل هیچگاه پاسخگوی افکار عمومی و هیچ نهاد دیگری نبوده و مردم نیز امیدی به رسانه ای که منعکس کننده نظرات اکثریت باشد ، ندارند و پیگیری مطالبات خود را در جهت بهبود روند حرکتی آن رسانه ، مفید و ثمربخش نمی دانند .
در خاتمه باید چند سوال از مدیران و مسئولین صدا و سیما پرسید ؟
۱ – آن رسانه تا کی تریبون آزاد جریانات خاص و افراد معلوم الحال خواهد بود ؟
۲ – ریزش میلیونی مخاطب صدا و سیما و روی آوردن مردم به شبکه های ماهواره ای ، دلیلی بر عدم فراگیری آن رسانه نیست ؟ که در سایه بی تدبیری و گرایش میلی دست اندرکاران آن رسانه به معضلی بزرگ تبدیل شده است .
۳ – چرا مطرودین مردم همواره مورد وثوق و تحت تکریم آن رسانه هستند؟ در پیش گرفتن روش انحصارگرایی و عدم توجه به رای و نظر مردم ، دهن کجی به ملت نیست ؟
۴ – آیا انحصارگرایی آن رسانه سم مهلکی برای منافع و وحدت ملی نیست ؟ برای مدیران آن رسانه منافع جریانات و افراد خاص اولویت دارد یا منافع ملی ؟
۵ – چرا رسانه ای که عنوان ” ملی ” را یدک می کشد و بایستی در جهت عزم ، اراده و همسو با ملت حرکت کند ، با استفاده از مجری دون پایه ای مثل ” یامین پور ” که از آبشخور افراطیون پایداری تغذیه می کند و در نشریه توقیف شده ۹ دی و پرتو و سایر نشریات و سایت های زنجیره ای شدیدترین حملات را بر علیه شخصیت های اصیل انقلاب روا داشته و قلم فرسایی می کند ، جایگاه آن رسانه را از ” ملی ” به ” میلی ” تنزل دهد ؟ گر چه آیت الله هاشمی ، سید حسن خمینی و شخصیت های دیگری که از سوی تندروها مورد هجمه قرار می گیرند ، منزلت خاص و جایگاه ویژه ای نزد مردم دارند که با یک برنامه سخیفی از رسانه به اصطلاح ملی ، خدشه دار نخواهد شد.
۶ – آیا در رسانه به اصطلاح ملی قطع الرجال است که هر تازه به دوران رسیده ای با خیال آسوده از مآخذه ، اشخاص و جریانات شاخص کشور را مورد هجمه و افتراء قرار دهد ؟ و البته صدها سوال دیگر که مجال پرداختن به همه آنها نیست و باید مسئولین صدا و سیما پاسخگوی افکار عمومی باشند.
