ایندیا اکسپرس نوشت: از خیابان ولیعصر که می گذری، در میان درختانی که دو سویش را گرفته بیلبوردهایی چشم ها را به خود جلب می کند که آثار هنرمندان بزرگی چون گویا، ون گوگ، ورمیر، اندی وارهول و هنرمندان معاصر ایران بر آن نقش بسته اند.
به گزارش «انتخاب»؛ در ادامه این گزارش آمده است: کنجکاو از مواجهه با چنین صحنه ای در تهران، از رهگذران در این باره پرسیدیم و مطلع شدیم شهرداری تهران از سال گذشته ۱۰ روز از ماه می را به قرار دادن این آثار هنری روی بیلبوردها به جای تبلیغات اختصاص داده است.
هرچند این گالری هنری خیابانی ویژگی ممتازی به تهران داده، اما تنها چیزی نیست که تعجب توریست های خارجی را در بازدید از این شهر بر می انگیزد. با آنکه ایران تازه پس از ۳۰ سال از تحریم های بین المللی رها شده، اما خیابان ها و زیرساخت های آن نشان چندانی از بحران اقتصادی ناشی از تحریم های پشت سر گذاشته ندارد. با قدم زدن در بازار بزرگ تهران زنان شیک پوشی را می بینیم که شلوار و کفش های مد روز به پا کرده اند.
در ادامه گزارش این روزنامه هندی آمده است: به گفته یک تحلیلگر سیاسی « مردم ایران در دوره احمدی نژاد با آنکه قیمت نفت بالا و درآمد کشور نجومی شده بود، چیزی از مزایای آن حس نکردند، برای همین به یک اصلاح طلب نیاز بود تا کشور را اداره کند».
ناراحتی بسیاری از احمدی نژاد و نزدیکان او در تهران وجود دارد، زیرا معتقدند میلیون ها دلار درآمد نفتی را از دست داده اند.
در ساعت ۱ و نیم شب، سوپرمارکت های تهران همچنان غلغله اند و پر از انواع محصولاتند. حتی خمیر دندان هندی هیمالایا هم راه خود را به قفسه های مغازه ها پیدا کرده اند. دوستی می گوید: «همیشه همین طور بوده است». ایرانیان با افتخار می گویند بیش از ۳۶ سال تحریم باعث شده به خودکفایی برسند و بتوانند همه چیز را روزانه تولید کنند.
او با اشاره با طبقه ای پر از نوشابه کوکاکولا می گوید، ایران که تحریم شد، دانشمندان آن فرمول تهیه کوکاکولا را به دست آوردند و از آن زمان خودشان تولید کرده اند.
نوشته: شوبهاجیت روی
ترجمه: محمد صفری
