«در تهران، بخشی از مردم با چشمِ بسته رأی دادند و کاری نداشتند که در این لیست چه کسانی هستند. فقط یک چیزی شنیده بودند و همین طور به همه رأی دادند. ۲۰ درصد از رأی جنوب شهر به خاطر مسایل اقتصادی کم شد و ۲۰ درصد به رأی شمال شهر تهران اضافه شد و توازن به هم خورد.»
این تازه ترین اظهار نظر درباره نتیجه انتخابات هفتم اسفند در مرکز سیاسی جمهوری اسلامی ایران از زبان آقای حمید رسایی نماینده کنونی تهران در مجلس شورای اسلامی (دوره نهم) – در گفت و گو با روزنامه اعتماد- است که نوبت قبل با کسب ۳۵۱ هزار و ۳۳۱ رأی از تهران ۶ میلیون نفری ۴ سال قبل و در غیاب رقبای مطرح به مجلس رای یافت و اکنون به نمایندگان منتخب با کف رأی ۱ میلیون و یکصد هزار نفر طعنه می زند و از معدود اصول گرایانی است که طعم رد صلاحیت شورای نگهبان را قاعدتا و طبعا به دلایل غیرسیاسی چشیده است.
پیش تر از قول یک واعظ سیاسی نیز گفته شده بود «مردم تهران مانند اهل کوفه عمل کردند» که پس از واکنش های صریح و حتی از درون اردوگاه اصول گرایان انتساب این سخت به خود را تکذیب کرد.
هر چند آقای هاشمی رفسنجانی سال ها پیش در خطبه های نماز جمعه تهران و به تازگی در گفت و گو با ویژه نامه نوروزی روزنامه آرمان امروز انتساب پیمان شکنی و بی وفایی به مردم کوفه را نیز به لحاظ تاریخی نادرست قلمداد کرده بود.
غرض اما تحلیل این سخنان نیست بلکه اظهارات آیت الله حایری شیرازی امام جمعه پیشین شیراز درباره یادآوری نقش تهران در انقلاب اسلامی و ۸ سال جنگ بهانه ای است برای اشاره به کتاب « پژوهشی درباره تهران و دفاع مقدس» به قلم آقای حمید رضا شاه آبادی که « مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس» وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۹۳ منتشر کرده است.
این کتاب را مدیریت محترم سایت در شهریور ۹۴ در اختیار این نویسنده قرار داده بود تا به مناسبت سالروز شروع جنگ هشت ساله از آن استفاده کنم اما به تأخیر افتاد.
در پی آن قصد داشتم اول اسفند گذشته و به بهانه سی و یکمین سالروز آغاز مرحله اول جنگ شهرها ( در سال ۱۳۶۳) به آن بپردازم اما حال و هوای انتخابات مجال پرداختن به امور دیگر را ستانده بود. ( البته شروع جنگ نیز با حمله به تهران در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ رقم خورد و اینجا منظور از «جنگ شهرها» به معنی حمله کور به مناطق مسکونی برای تضعیف موقعیت ایران در جبهه هاست).
آیت الله حایری شیرازی امام جمعه پیشین شیراز ، عضو فعلی و نامزد انصرافی مجلس خبرگان رهبری در ایام تعطیلات عید نوروز به تارنمای جماران گفت:
«۲۲ بهمن را تهران به وجود آورد یا اصفهان؟ تعداد شهدای تهران در مقایسه با سایر شهرها چقدر بود؟ اصلا کمر دولت شاه را تهران شکست. به همین گلزار شهدا نگاه کنید. اینها تهرانی بودند که در اینجا دفن شدند. هر کسی گفته مردم تهران اهل کوفه هستند نادان است.»
نویسنده کتاب یاد شده هم در مقدمه تصریح می کند:« می خواستم تهران و ویژگی هایش را در دوران جنگ بهتر بشناسم. شهری که خلاف تصورعده ای در دوران جنگ هیچ وقت در عافیت به سر نبرد و هر چه داشت در مبارزه با دشمن متجاوز به کار برد.»
احتمالا برای شماری از خوانندگان این پرسش پدید می آید که ربط این دو موضوع در چیست؟
بمباران تهران در اسفند ۱۳۶۳ چه ربطی به انتخابات تهران در اسفند ۱۳۹۴ می تواند داشته باشد؟!
ربط و علت پرداختن به دو موضوع در این گفتار این است که در سال های جنگ انگ «عافیت طلبی» می زدند و حالا آن قدر که از اکثریت حاضران و رأی دهندگان به لیست کامل اصلاح طلبان – اعتدال گرایان ناراضی و خشم گین هستند از نصف مردم تهران که اساسا پای صندوق رأی نیامدند عصبانی نیستند! و جالب این که منتقد اکثریت رای دهندگان اند نه غایبان.
با این حال همان گونه که دیروز در جنگ ۸ ساله به مردم تهران – که اکثر آنان نیز کوچندگان این شهر و باشندگان آن هستند و تبارشان به جای دیگری از این سرزمین می رسد انگ عافیت طلبی می زدند- امروز هم در مقام تحقیر و تخفیف و شاید التیام و تسکین خود یا روحیه بخشی به هواداران از «چشم های بسته » ای سخن می گویند که اتفاقا با چشم های کاملا باز به یک فهرست از صدر تا ذیل «نه» گفتند.
در فصل سوم کتاب «پژوهشی درباره تهران و دفاع مقدس» فهرست مفصلی از حملات هوایی عراق به تهران در طول ۸ سال تهیه و ارایه شده که در نوع خود بی سابقه است و ۸۵ مورد را شامل ۵۰۰ شهید شامل می شود.
این پژوهش در قالب ۴ فصل سامان یافته است. در فصل اول تاریخ تهران و جنگ های مرتبط را برمی رسد. در فصل دوم به نخستین بمباران تهران در آغاز جنگ پرداخته و فصل سوم به حملات هوایی عراق به مناطق مسکونی و مراکز اقتصادی تهران و مواجهه مستقیم با واقعه جنگ اختصاص دارد. در فصل چهارم نیز زندگی در تهران به عنوان یک شهر درگیر جنگ از وجوه مختلف بررسی شده است.
کتاب البته خواندنی تر و مستند تر و مفصل تر از آن است که نقل شد. این اشاره اما نخست در تصدیق و تأیید سخنانی است که از آقای حایری شیرازی نقل شد و دیگر در رد عافیت طلبی و چشم بستگی که اتفاقا افراد از فرط مسوولیت شناسی پای صندوق رأی حاضر شدند و با این که با رد صلاحیت گسترده به نظر می رسید مجال انتخاب باقی نمانده اعتماد کردند و رأی دادند.
رأیی کامل و شامل و نه از سر عافیت طلبی یا با چشم های بسته. همان گونه که گواه عافیت طلب نبودن تاریخ ۸ سال جنگ است، گواه چشم های باز- کاملا باز- نیز انتخابات هفتم اسفند ۱۳۹۴ است…
