چرا دلواپسان بی‌اعتماد شده‌اند. ریشه بی‌اعتمادی‌شان کجاست؟ چرا حاضر به پذیرش حرف‌های کارشناسان و مسئولان دولتی نیستند؟ چرا تا رییس‌جمهور صحبتی می‌کند همه جا را زیر و رو می‌کنند تا نقض حرف‌های او را بیابند؟
دلواپسان امروز در کنار اینکه دولت حاضر دیدگاه فکری متفاوتی با آنها دارد، علاوه بر اینکه از انتخابات‌های مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری نتیجه مورد‌نظرشان را نگرفته‌اند، علاوه‌بر اینکه موفقیت‌های دولت را می‌بینند اما بی‌اعتمادی به جانشان افتاده است. بی‌اعتمادی که خودشان صفت دلواپسی را هم برای آن برگزیده‌اند.
به گزارش آفتاب، دلواپسی‌شان از روزهای مذاکرات هسته‌ای شروع شد، دلواپس بودند که حقوق و منافع ملی کشور در این مذاکرات زیر سوال برود، نشست پشت نشست می‌گذاشتند، توهین می‌کردند و انتقاد. در جلسات علنی مجلس مذاکره‌کنندگان را خائن نامیدند و تهدید به دفن با سیمانشان کردند. در نهایت اما دیدند که مقام معظم رهبری از تلاش مذاکره‌کنندگان برای حفظ منافع ملی در مذاکرات هسته‌ای تشکر کرد. دلواپسان اما بازهم بدگمان بودند. حتی حالا که مذاکرات به نتیجه رسیده بود. حتی آن روز که همه قطعنامه‌های پیشین علیه ایران لغو شد. همان قطعنامه‌هایی که رییس دولت سابق که از قضا مورد‌حمایت آنها هم بود کاغذ‌پاره دانسته بودشان و همین دلواپسان برای او سوت و کف تشویقی زده بودند.اجرای برجام هم که آغاز شد بازهم دلواپس بودند. می‌گفتند اسب زین‌کرده داده‌ایم و افسار پاره تحویل گرفته‌ایم. ماه‌ها مذاکرات طاقت‌فرسا برای لغو قطعنامه‌هایی که با اظهارات تند فرد مورد حمایت آنها تصویب شده بود را نادیده گرفتند و بازهم بر طبل دلواپسی‌شان کوبیدند. اما چرا دلواپسان تا این اندازه بدگمان شده‌اند؟
بهانه‌ای به نام افسانه سوییفت
می‌گویند عملیاتی‌شدن سوییفت افسانه است. دولتمردان را علنا به دروغگویی متهم می‌کنند. اما منبع خبر دلواپسان کجاست؟ چرا اظهارات مسئولان کشورشان را قبول ندارند و در اینگونه شرایط حرف رسانه‌های خارجی و حتی صهیونیستی را قبول دارند؟ همین امروز محمد نهاوندیان رییس دفتر رییس‌جمهور در اظهارات کوتاهی در این مورد گفت: می‌دانم چرا بعضی‌ها نمی‌خواهند واقعیت را مشاهده کنند شاید از آنجایی که علاقمند بوده‌اند تحریم‌ها برداشته نشود و سوئیفت برقرار نگردد اکنون که این موارد انجام شده همچنان مایلند حرف‌های گذشته خود را تکرار کنند.
وی افزود: این در حالی است که ۲۵ بانک و موسسه مالی ایران از جمله بانک سپه به سوئیفت وصل شده است.”
سوییفت از همان روزهای ابتدایی اجرای برجام تبدیل به دغدغه ناگهانی دلواپسان شد. از تجار خیالی‌شان در رسانه‌هایشان خبر می‌زدند که برای عملیات بانکی ناکام مانده‌اند و نمی‌توانند کار تجارتشان را پیش ببرند. همه اینها در حالی است که رییس‌جمهور در نشست خبری چند روز پیش خود توضیحات مفصلی در این مورد داده و گفته بود که “امروز روابط بانکی ما با جهان برقرار شده و پول‌های ما در دنیا به‌راحتی جابجا می‌شود و در حالی که همه کشورهای اطراف ایران دچار مشکل شده‌اند، ما مشکلی نداریم.”
رئیس‌جمهوری تصریح کرد: آنچه گفته می‌شود این است که می‌گویند برخی از مؤسسات خصوصی و برخی از بانک‌ها، هنوز مقداری هراس دارند که نکند با ایران وارد مبادله شوند و بخاطر آن جریمه گردند. به هرحال بانکی که قبلاً بخاطر کار با ایران جریمه شده ممکن است امروز کار را شروع نکند.
روحانی خاطرنشان ساخت: آمریکایی‌ها باید در این زمینه فعال‌تر باشند. باید به همه آنها با تأکید اعلام کنند که در معامله با ایران خیلی از آنها کاملاً آزاد هستند. دیروز در خبرها شنیدید که بانک مرکزی یکی از کشورهای عضو ۱+۵ به بانک‌های کشورش اعلام کرده که شما با ایران کار کنید. البته هنوز هم آمریکایی‌ها باید در اجرای برجام فعال‌تر باشند؛ خواست ما این است.
رئیس‌جمهور اضافه کرد: در برخی موارد آمریکایی‌ها ممکن است آن مقداری که می‌بایست تلاش می‌کردند، نکردند اما این بدان معنا نیست که تعاملات خارجی بانک‌های ما فعال نیست، بیمه ما فعال نشده و کشتی‌های ما تحت پوشش بیمه نیستند. البته ممکن است یک شرکت بیمه‌گری که شرکتی آمریکایی است و یا آمریکایی‌ها در آن سهم دارند، در کار بیمه تعلل کند.
روحانی با بیان اینکه ممکن است برخی تحریم‌ها که مربوط به مساله هسته‌ای نبوده رفع نشده باشد، گفت: البته مردم می‌خواهند همه تحریم‌ها برداشته شود. این اشکالی ندارد. ما به تیم مذاکره کننده اجازه می‌دهیم باز هم مذاکره کنند و در آن مذاکرات هم حتما به نتیجه خواهیم رسید. در کل ما درست عمل می‌کنیم و اشکالات جزیی باید رفع شود.
ریشه بی‌اعتمادی دلواپسان کجاست؟
اما بی‌اعتمادی‌های دلواپسان که در این دو سال و نه ماه بر سرکار بودن دولت یازدهم اوج خود را نشان داده است موضوعی ریشه‌دار است. دلواپسان این روزها که با برچسب منتقدان دولت از تریبون‌هایشان مشغول تخریب هستند همان‌هایی هستند که هشت سال از دولت و مردی حمایت کردند که در نهایت آنگونه که باید با او رفتار نکرد. دلواپسان امروز حامیان دیروز دولتی بودند که با وجود حمایت‌های بی‌شمار آنها در مسیری که آنها می‌خواستند حرکت نکرد. ولایتمدار نبودنش را با خانه‌نشینی ۱۱ روزه ثابت کرد و با تخلفات اطرافیانش که حالا چندی از آنها در بازداشت هستند نشان داد آنگونه که آنها می‌خواستند در مسیر درست حرکت نکرده است. با نمایش فیلم در مجلس اخلاق را زیر سوال برد و وقتی هم که عمر آن دولت به پایان رسید دیگر مردم به گزینه‌های آنان اعتماد نکردند. از میان چندین کاندیدای اصولگرای مورد حمایت آنها تنها گزینه اعتدالی که بیشترین فاصله با رویکرد فکری آنها را داشت انتخاب شد. بی‌اعتمادی این روزهای دلواپسان ریشه در روزهایی دارد که فرد صد در صد مورد حمایتشان با آنها کاری کرد که هم در انتخابات ریاست‌جمهوری و هم مجلس دیگر جایی نداشته باشند. دلواپسان بی‌اعتماد حالا می‌خواهند با همین دست بی‌اعتمادی‌ها تلاش کنند تا انتخابات بعدی را نبازند.
