با مرور این ائتلاف‌ها مشخص می‌شود که اصول‌گریان به جز یک مورد توفیق چندانی در رسیدن به وحدت نداشته‌اند و آنگونه که از شواهد پیداست، در انتخابات مجلس دهم نیز به توفیق چندانی دست پیدا نخواهند کرد و راست‌گرایان با لیست‌های متعدد در انتخابات پارلمان دهم شرکت خواهند کرد.
لیست ائتلاف اصولگرایان در حالی منتشر شد که زمزه نارضایتی از این لیست هر روز از گوشه کنار جریان راست ایران شنیده می‌شود. بیرون گذاشتن طیف نزدیک به لاریجانی، حضور حدود ۱۵ نامزد جبهه پایداری، سهم اندک محسن رضایی و قالیباف و حضور یک مداح در این لیست باعث شده است تا اصولگرایان به تصمیمات حداد عادل و تصمیم گیرندگان ارشد جریان متبوع خود معترض باشند.
کاظم جلالی، رئیس فراکسیون رهروان ولایت که بسیاری او را دست راست لاریجانی می‌دانند در واکنش به انتشار این لیست می‌گوید:« هنوز ما به جمع بندی درباره اینکه بخواهیم لیست متفاوتی از اصولگرایان ارائه دهیم نرسیده ایم اما دوستان ما و خود بنده که از تهران کاندیدا شدیم خودمان را برای حضور در انتخابات به مردم معرفی کرده ایم واینکه جریانی از ما حمایت کند یا نه نمی توانیم درباره آن اظهار نظر کنیم.»
به جز معتدلین اصولگرا طیف تندرو این جریان هم به این لیست اعتراض دارند.
سید مهدی هاشمی در واکنش به قرار نگرفتن نامش در لیست ائتلاف اصولگرایان گفت: «از آقایانی که اسم بنده را در لیست انتخاباتی ائتلاف اصولگرایان قرار ندادند، تقدیر و تشکر می‌کنم. البته بعد از قرار نگرفتن نامم در این لیست برخی دوستان بر حضور مستقل بنده اصرار داشته و برخی پیشنهادات برای حضور در لیست‌های دیگر مطرح شده است که به زودی نظرم را اعلام می‌کنم.قطعا و حتما قرار نگرفتن نامم در این لیست انتخاباتی به نفعم خواهد بود.»
مهدی کوچک‌زاده دیگر نماینده اصولگرای تهران بازمانده از این لیست با بیان اینکه اطلاعی راجع به لیست ندارد گفت که برنامه اش برای حضور در انتخابات را خودش می داند و دلیلی برای مطرح کردن آن ندارد.
حسین طلا نیز در همین رابطه گفت: تا زمان انتخابات اتفاق‌های بسیاری می‌افتد و بعدا در این رابطه صحبت می‌کند.
همانطور که مشاهده می‌کنید این لیست نتوانسته است نظر مثبت جریان اصولگرا به خود جلب کند و به نظر می‌رسد ائتلاف اصولگرایان برای انتخابات مجلس دهم به ویژه محوریت حداد عادل در تهران نمی‌تواند به هدف نهایی خود دست پیدا کند.
با بررسی ائتلاف‌های اصولگرایان در ادوار مختلف انتخابات در ایران، می‌توان به این نتیجه رسید که سرانجام ائتلاف اصولگرایان به جز معدود مواردی برای رسیدن به کرسی‌های پارلمان دهم، چیزی جز انشقاق نبوده است. می‌توان گفت که ستاره اقبال ائتلاف برای اصولگرایان هیچ گاه مطابق نیفتاده است. آنها پیش از این پیش از این هم از مدل‌های استفاده کرده بودند که سرانجامی نداشت.
اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم از مدل ائتلافی ۵ + ۶ استفاده کردند. اختلاف شدید اصولگرایان در آن زمان باعث شد تا زعمای این جریان تصمیم گرفتند راهی برای رسیدن به وحدت پیدا کنند. تلاش ها در این راستا به تشکیل نشستی ۱۵ نفره به دعوت احمدی نژاد و با حضور غلامعلی حداد عادل، علی لاریجانی، علی اکبر ولایتی، حسین فدایی، علیرضا زاکانی، محمدرضا باهنر، صادق محصولی، حیدر مصلحی، علی اکبر کردان، مهدی چمران، محمدرضا رحیمی، محسن کوهکن و حبیب الله عسگراولادی منجر شد. پس از برگزاری این نشست هم کارگروهی ۹ نفره شامل چمران، باهنر، مصلحی، محصولی، کوهکن، فدایی، زاکانی و… ماموریت تدوین منشور اصولگرایی و توافق برای حصول به وحدت را برعهده گرفت که در نهایت، سه طیف از جریان اصولگرا، شورایی را تشکیل دادند که جبهه متحد اصولگرایان نام گرفت.
در انتخابات مجلس نهم اصولگرایان به دلیل نبود جریان اصلاحات در رقابت‌های انتخاباتی دچار اختلافات شدیدی شدند. در این میان ظهور جبهه جدیدی به نام پایداری، بر آتش این اختلاف‌ها دمید. از یک سال مانده به انتخابات بحث اجماع در میان اصولگرایان با محوریت جامعتین آغاز شد. نتیجه این اقدامات با محوریت آیت الله مهدوی کنی دبیر کل فقید جامعه روحانیت، منجر به شکل گیری جبهه متحد اصولگرایان با فرمول ۷+۸ شد که در آن ۷ نفر به عنوان کمیته داوری و ۸ نفر به عنوان نمایندگان گروه های مختلف سیاسی حضور داشتند تا از طریق جلسات این کمیته، فهرست انتخاباتی اصولگرایان در شهرستانهای مختلف کشور تعیین شود. کمیته داوری شامل سید هاشم حسینی بوشهری، عباس کعبی، سیدرضا تقوی، محمدحسن ابوترابی فرد، علی اکبر ولایتی، غلامعلی حداد عادل، حبیب الله عسگراولادی و هیات اجرایی نیز شامل حسین فدایی، علیرضا زاکانی، محمدرضا باهنر، سیدمهدی خاموشی، کاظم جلالی بود که باید با رهبری مرحوم مهدوی کنی کار رسیدن اصولگرایان به اجماع را پی می گرفتند.
جبهه پایداری اما این شرایط را نپذیرفت و تصمیم گرفت با لیست و سرلیست خود وارد رقابت شود. از آن سو اختلافات درون گروهی اصولگرایان بعث شد تا علی مطهری، حمیدرضا کاتوزیان، علی عباسپور نیز از لیست مشترک کنار اصولگرایان کنار گذاشته شدند و داستان وحدت به بن بست برسد.
حضور نامزدهای مختلف اصولگرا در انتخابات ریاست جمهوری باعث شد تا بازهم این جریان به فکر راه‌اندازی ائتلافی تازه باشد. از میان اصولگرایان، قالیباف، ولایتی، حداد عادل، جلیلی و محسن رضایی از جبهه اصولگرایی کاندیدا شده و به رقابت با هم پرداختند. سه نفر از این نامزدها به نمام حداد، ولایتی و قالیباف تصمیم گرفتند ائتلافی را با نام ۲+ ۱ شکل دهند . قرار بود یک نفر از میان سه چهره اصولگرا یعنی قالیباف و ولایتی و حداد عادل در میدان رقابت باقی مانده و دو نفر دیگر به نفع آنها از انتخابات کنار بکشند. آنها اما هر سه در انتخابات حاضر شدند وتنها در روزهای آخر حداد عادل از رقابت‌های انتخاباتی کنار کشید و ولایتی و قالیباف به رقابت با یکدیگر پرداختند تا این اتلاف نیز به شکست منجر شود. از سوی دیگر در همین انتخابات بخشی دیگری از اصولگرایان که خود را شایسته حضور در انتخابات ریاست جمهوری می‌دانستند، تصمیم گرفتند ائتلاف جدا از ائتلاف ۲+۱ شکل دهند. پنج نفر از چهره های اصولگرا شامل ابوترابی، منوچهر متکی، محمدرضا باهنر، آل اسحاق و مصطفی پورمحمدی ائتلافی تشکیل داده اند تا در نهایت از میان انها یک نفر کاندیدا انتخابات شود. اما این ائتلاف هم به رغم آنکه برای مدتی توجه رسانه ها را به خود جلب کرد اما در عمل به جایی نرسید و در نهایت هیچ کدام از چهره های آن وارد انتخابات نشدند.
با مرور این ائتلاف‌ها مشخص می‌شود که اصول‌گریان به جز یک مورد توفیق چندانی در رسیدن به وحدت نداشته‌اند و آنگونه که از شواهد پیداست، در انتخابات مجلس دهم نیز به توفیق چندانی دست پیدا نخواهند کرد و راست‌گرایان با لیست‌های متعدد در انتخابات پارلمان دهم شرکت خواهند کرد.
