سه روز از صحبت های رهبر انقلاب در جمع دانشجویان می گذرد ، اما التهاب خفیفی در جامعه وجود دارد . نگرانی و دغدغه مردم از آن جهت است که بار دیگر بیانات رهبری ، ” حجت شرعی ” برای افزاط گرایان تلقی شود و دست به اقدامات ناشایستی بزنند که چهره رحمانی دین و حکومت اسلامی ، نزد افکار عمومی و جهانیان مخدوش گردد . اقدامات خودسرانه عده ای در قبال برخی موضع گیری ها مسبوق به سابقه است و کشور از آن تحرکات ناثواب ، صدمات جبران ناپذیری بخود دیده است .
صحبتهای رهبری همانند گذشته می تواند در حل مشکلات و نارسایی های موجود در مدیریت کشور راه گشا باشد ، به شرط آنکه از سوی عده ای تندرو مصادره به مطلوب نشود و بهره برداری های افراطی از آن صورت نگیرد .
رهبر انقلاب در آن دیدار بیان داشتند : ((گاهی دستگاههای مرکزیِ فکر، فرهنگ و سیاست، دچار اختلال و تعطیلی می‌شوند که در این وضعیت، باید افسران جنگ نرم، با شناخت وظیفه خود، به صورت آتش به اختیار، تصمیم‌گیری و اقدام کنند )) . این سخنان نباید مجوزی برای اعمال خشونت و حرکت های خودسرانه باشد . یعنی نباید ” آتش به اختیار ” متعقلانه ، تبدیل به ” آتش بی اختیار ” منفعلانه عده ای گردد ، چرا که جامعه امروز ایران برای مقابله با تهدیدهای خارجی و غلبه بر مشکلات اقتصادی داخلی ، نیاز به آرامش دارد .
در مواجهه با موضوع مطروحه ، دو گونه برخورد متصور است . یکی : تعقلانه و دیگری افراط گرایانه . اگر برخوردها عقلانی باشد ، می تواند به تعالی و پیشرفت کشور کمک کند و اما چنانچه روش افراط گرایانه برگزیده شود ، همانند برخی رخدادها که در گذشته اتفاق افتاده است ، کشور را با چالش بزرگ روبرو خواهد ساخت .
یک قشر تندرو در جامعه هستند که مترصد فرصت اند تا با برداشت افراط گرایانه از یک موضوع ، به مراد دل خویش برسند . چون این عده پایگاه مردمی چندانی ندارند ، روی به خشونت می آورند تا قدرت را همچنان در چمبره خود داشته باشند . اینگونه رفتارها در گذشته ، هزینه های مادی و معنوی زیادی را به کشور تحمیل کرده است . هنوز قتل های زنجیره ای ، حمله به کوی دانشگاه تهران و ضرب و شتم دانشجویان بی دفاع ، حمله به تجمعات قانونی و اشخاص حقیقی و حقوقی ، ایجاد رعب و وحشت در جامعه و دهها مورد دیگر …. از اذهان ملت پاک نشده و سوال مردم در خصوص چرایی بوجود آمدن آنگونه رفتارها بی پاسخ مانده است . اعمال ناشایستی که با ” عمل به تکلیف شرعی ” توجیه شده است .
قشر دیگر دلسوزان نظام هستند که همواره در برابر افراط گرایی و تمامیت خواهی ایستاده و هزینه های سنگینی نیز بابت این مقاومت پرداخته اند . این قشر تاکید دارد : نباید از یک موضوع کلی ، برداشت جناحی کرد و در سایه سار آن ، دیگران را باطل و خود حق مطلق نشان داد .
اگر در گذشته و در برخی محافل ، مجوز خشونت صادر نمی شد ، نقاط تاریکی همچون قتل های زنجیره ای و حمله به کوی دانشگاه و …. در کارنامه درخشان انقلاب اسلامی بوجود نمی آمد . اکنون نیز بایستی مراقب بود تا محافلی که در گذشته برای جمهوری اسلامی ایران خطر ساز بودند ، بار دیگر فعال نشوند و با برداشت غلط از سخنان رهبری و بعنوان ” افسران جنگ نرم ” خطاهای گذشته را تکرار نکنند .
البته صحبت های رهبری را بایستی برای حل تمامی مشکلات کشور نصب العین قرار داد ، اما نه با قرائت یکسویه و تامین منافع گروه اندک تمامیت خواه و سرکوب و بایکوت دگر اندیشان ، بلکه برای زدود فقر و کاستی های جامعه که آثار زیانبار آن روزبروز پر رنگ تر می شود .
